Bir kalbe, bir bedene ve bir zihine sahip oldugumuz surece aci cekmek kacinilmaz. Bizler mutluluk pesinde kosarken, acimizdan kurtulmaya calisirken bilerek ya da bilmeyerek birbirine aci veren aci kardesleriyiz.
Mutlu olmak istiyorsak ilk olarak aci vermeyi birakmaliyiz. Tam farkindalikla aci icin bir sebep olmayi birakmaliyiz. Bunun icin kaybetmeyi goze almaliyiz.
Mutlu olmak istiyorsak ilk olarak aci vermeyi birakmaliyiz. Tam farkindalikla aci icin bir sebep olmayi birakmaliyiz. Bunun icin kaybetmeyi goze almaliyiz.
Acı vermeyi nasıl bırakırız?...tabii ki herkes 'elinde ne varsa ancak onu verebilir'; o halde acı 'vermekten' de önce, 'acıyı üretmeyi bırakmalı'dır...
. Ve kuşkusuz ki ACI 'kendi yapımımız' olanları ve bizlere 'dışarıdan dayatılanları' da kapsar... Kaçarak veya çözümünü erteleyerek kurtulunabilecek bir şey değildir. Peki 'ertelemememiz gereken' şey nedir?... Yanıt: kendimizle 'yüzleşmek'. korkumuzla 'yüzleşmek', isteklerimizle 'yüzleşmek'tir... Arkasından yapılması gerekense: 'Onu dönüştürmek'.Tanri hepimize bu kararlilikla yola cikma gucu ve farkindaligi versin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder