http://youtu.be/TDUdT5z_CBU
Budizmin en önemli mantrası olan Om Mani Padme Hum, (okunuşu: om mani peme hung) Budist manastırlarda en çok karşılaşılan semboldür. Tibet, Bhutan, Sıkkım gibi Budist ülkelerde hemen her yerde görebileceğiniz bu mantra, budistlerin en çok tekrarladığı ve kullandığı sözcük.
Budist bir ülkeyi ziyaret ettiğinizde, ‘Lotus Çiçeğinin İçindeki Mücevher’ diye çevirebileceğimiz bu sözcüğe ve Sanskritçe’deki kıvrımlı yazılışına kısa sürede aşina oluyorsunuz. Bütün manastırlarda, evlerin başköşelerinde, trekking yaptığınızda aşacağınız bütün yüksek geçitlerde kayaların üzerinde, bir gün bir tırmanışa katılırsanız Ana Kampınızda, hatta neredeyse sokaklarda bile bu formu değişik boyut ve renklerde ama hep aynı saygıyla ve inanışla yazılmış olarak göreceksiniz.
Bu sözcüğü tekrar etmeyi ve içerdiği kutsal anlamı evrene yaymayı bir ibadet olarak değerlendiren Budistler, hemen her fırsatta bunu kullanırlar. Üzerinde kutsal mantraların yazılı olduğu Dua Bayrakları ve Dua Tekerlekleri ve bu mantrayı okuyarak saydıkları tesbihleri Budistlerin gündelik hayatına öyle işlemiştir ki, onsuz bir eylem düşünülemez bile.
Budizmi kabul eden ilk Tibet kralı Songtsen Gampo ve daha sonra Dalai Lama’lık mertebesini alan 14 Lama, merhametin ve sevginin bedenlenmiş hali olarak ifade edebileceğimiz ‘Avalokiteshvara’ yada Tibetçedeki kullanımıyla ‘Chenrezi’nin insan formu almış hali olarak değerlendirilir. Bu Aydınlanmış Merhametin ses formuna dönüşmesi de, Om Mani Padme Hum’dur.
Bu mantra, kişinin merhamet - sevgi kavramları üzerine konsantre olmasına ve benzeri bütün olumlu duyguları kalbinde hissetmesine yardımcı olur.
