Çoğu zaman başka yere bakmaktan, gözümüzün önündeki mucizeleri görmüyoruz
7 Eylül 2012
Çoğu zaman başka yere bakmaktan, gözümüzün önündeki mucizeleri görmüyoruz
Çoğu zaman başka yere bakmaktan, gözümüzün önündeki mucizeleri görmüyoruz
Üç istek sizi başkalarının kölesi yapar; Sevilme isteği, beğenilme isteği, takdir edilme isteği.
Üç istek sizi başkalarının kölesi yapar; Sevilme isteği, beğenilme isteği, takdir edilme isteği.
:::::::::::::PATETES PÜRESİ:::::::::::::
Patates Püresi İçin Gerekli Malzemeler ;
1 - 1,5 kilo patates
100 gr. tereyağı
1 bardak süt (eğer yeterli olmaz ise 2. bardağıda dökebilirsiniz.) ...
Karabiber
Taze fesleğen yaprakları ve sarımsak
Birazcıkta tel peyniri kullanabilirsiniz daha kıvamlı olması açısından.
Püre için patatesler nasıl hazırlanır ; Patates püresi yapmak için taze patates kullanmayınız.Orta boy veya büyük patateslerden kullanabilirsiniz.Patateslerin çok fazla filizlenmemiş, çok fazla yumuşamamış vede üzerlerinde lekeler veya çürük bulunmamasına dikkat ediniz.Bir tencerenin içerisine ağızına kadar su dolduruyoruz.Patates soğuk suda haşlanması gerekir, kaynar suya atmayınız.Haşlanma bittiği zaman tuz miktarı çok az olacağı için bir iki çorba kaşığı tuz koyabilirsiniz.Daha sonra ocağımızı açıp patateslerimizi haşlamaya bırakıyoruz çatal yardımı ilede haşlanıp haşlanmadığını kontrol edebiliriz.Yaklaşık 20 dk kadar haşlanması gerekiyor.
Yapılışı ; Öncelikle ocağımızın altını açıyoruz ve birazcık tereyağı koyuyoruz, üstüne patateslerimizin bir kısmını üstüne döküyoruz.Patateslerimizin bir kısmınıda mutfak robotuna koyuyoruz, bunun nedeni ise fesleğen ve sarımsaklarımızı içine katıp karıştırmamız kolay olsun diye.Daha sonra diğer yandan patatesimizi bir çırpıcı ile eziyoruz.Sütün bir kısmını mutfak robotuna girecek olan kabın içerisine diğer kısmını patatesimizin içine döküyoruz.Daha sonra biraz mutfak robotuna girecek olan kaba ve birazda tenceremize yağ ilavesi yapıyoruz.Ancak peynirde kullanacaksanız çok fazla yağ kullanmaya gerek yoktur.Patateslerimizi tuzlu suda haşladığımız için ekstra bir tuza ihtiyacımız yok.Daha sonra mutfak robotu kabına koyduklarımızı robot ile çekiyoruz.Daha sonra tenceremizdeki patatesleri püre yapıcı ile eziyoruz, içerisinede birazcık peynir koyup karıştırmaya devam ediniz.Daha sonra mutfak robotunda iyice püre haline gelmiş olan fesleğenli patatesimizi tenceremizin içerisindeki püremizin içerisine döküp bu iki püreyi iyice karıştırıyoruz ve birazcık karabiber ekliyoruz.Daha sonra ocağımızın üzerine biraz daha alıyoruz ve ocak üstünde biraz daha karıştırdıkdan sonra püremiz servis haline geliyor.Afiyet olsun diyoruz
Bedenimi Seviyorum… Mu Acaba?
G
eçen gün kızlarla toplaşıp Ortaköy’deki House Cafe’ye gitmeye karar verdik. Mekan deniz kenarında olduğundan tatlı tatlı esiyordu. Biz de hem esintinin tadını çıkarmaya hem de vişneli-çikolatalı dondurmalarımızı yemeye başladık. Yanımızdan geçen tekneleri seyrederken de günün konusu belli oldu.
İki çocuk doğurmuş arkadaşım sarkık göbeği ve göğüslerinden başladı konuşmaya, kalçalarının genişliğinden devam etti, yüzündeki kırışıklarla jübilesini yaptı. Arkasından da çok iyi bir estetik uzmanın telefonunu aldığını ve yakında ufak tefek operasyonlar geçireceğinin ilk ipuçlarını vermeye başladı.
Ben diğer arkadaşların “aaaa neden böyle bir şeye ihtiyaç duyuyorsun” diye cevap vermesini beklerken bir tanesi “aman telefonu bana da ver, ben de gözaltı torbalarımı yaptırıcam” diye soloya katıldı.
Ve böyle paslaşa paslaşa herkes vücudunda sevmediği yerleri teker teker dökmeye başladı. Ne gözaltı morluğumuz kaldı, ne bacaklardaki çarpıklıklar, ne fazla kilolar, ne de gerdan kırışıklıkları. Derken birden kafamın tası atıverdi “yaaa arkadaşlar hepiniz güzel bakımlı kadınlarsınız ne oldu size böyle? Saçmalıyor olabilir misiniz acaba?” diye devreye girdim…
Benim çıkışım onları bir parça geri püskürtmüş olacak ki “ya aslında bedenimizi seviyoruz da” diye başlayan cümleler gelmeye başladı. Arkasından “Anette sen hiç TV seyretmiyorsun galiba, bak oradaki kadınlara hepsi manken gibi bizim neyimiz eksik biz de öyle olmak istiyoruz, genç olmak istiyoruz, güzel olmak istiyoruz, kusursuz olmak istiyoruz, kocalarımız bize hayran kalsın istiyoruz” diye içlerini dökmeye devam ettiler.
Bütün bu tiratlardan sonra ben onları kendi yanıma çekecekken onlar beni kendi yanlarına çektiler. Ve kendimi “arkadaşım şu doktorun numarasını bana da versen de ben de bir gözüksem” derken buluverdim. Yani sonuçta bende beğenilmek isteyen bir kadınım dimi ama?
Böylelikle bedenlerimizi seven (???) biz kadınlar ellerimize kağıt kalem alıp oramızı mı düzelttirsek, buramızı mı botokslatsak derken bulduk kendimizi. Ah şu gazetelerdeki fotoshop’lu görüntülerin gözü kör olsun. Bizi ne halleri soktu…
Üstelik eskiden sadece kadınlara ait olan bu kendini beğendirme ve mükemmel gözükme telaşı yavaş yavaş erkekleri de girdabına çekmeye başladı. Yani anlayacağınız artık hiçbirimize rahat huzur yok. Kimselere kendini beğenme şansı verilmiyor. Koyuyorlar önümüze örnek modelleri “işte hedef bu böyle olacaksınız” diye gözümüze sokuyorlar. Hadi diyelim ki ben bu durumu aştım. Ya partnerim? Ya o beni beğenmeyecek korkusu? Ya yolda yürürken erkekler bana bakmayacaklar, beğenilmeyeceğim korkusu…
Eh bütün bu duygu ve düşünceler içimize iyice ekildiğine göre kadın-erkek demeden estetik operasyonların artacağı bir on yıla giriyormuşuz gibi geliyor. Siz ne dersiniz?
Not: Fotoshop’lanmadan karşıma çıkmayın sakın dermişim J
Sağlıcakla,
eçen gün kızlarla toplaşıp Ortaköy’deki House Cafe’ye gitmeye karar verdik. Mekan deniz kenarında olduğundan tatlı tatlı esiyordu. Biz de hem esintinin tadını çıkarmaya hem de vişneli-çikolatalı dondurmalarımızı yemeye başladık. Yanımızdan geçen tekneleri seyrederken de günün konusu belli oldu.İki çocuk doğurmuş arkadaşım sarkık göbeği ve göğüslerinden başladı konuşmaya, kalçalarının genişliğinden devam etti, yüzündeki kırışıklarla jübilesini yaptı. Arkasından da çok iyi bir estetik uzmanın telefonunu aldığını ve yakında ufak tefek operasyonlar geçireceğinin ilk ipuçlarını vermeye başladı.
Ben diğer arkadaşların “aaaa neden böyle bir şeye ihtiyaç duyuyorsun” diye cevap vermesini beklerken bir tanesi “aman telefonu bana da ver, ben de gözaltı torbalarımı yaptırıcam” diye soloya katıldı.
Ve böyle paslaşa paslaşa herkes vücudunda sevmediği yerleri teker teker dökmeye başladı. Ne gözaltı morluğumuz kaldı, ne bacaklardaki çarpıklıklar, ne fazla kilolar, ne de gerdan kırışıklıkları. Derken birden kafamın tası atıverdi “yaaa arkadaşlar hepiniz güzel bakımlı kadınlarsınız ne oldu size böyle? Saçmalıyor olabilir misiniz acaba?” diye devreye girdim…
Benim çıkışım onları bir parça geri püskürtmüş olacak ki “ya aslında bedenimizi seviyoruz da” diye başlayan cümleler gelmeye başladı. Arkasından “Anette sen hiç TV seyretmiyorsun galiba, bak oradaki kadınlara hepsi manken gibi bizim neyimiz eksik biz de öyle olmak istiyoruz, genç olmak istiyoruz, güzel olmak istiyoruz, kusursuz olmak istiyoruz, kocalarımız bize hayran kalsın istiyoruz” diye içlerini dökmeye devam ettiler.
Bütün bu tiratlardan sonra ben onları kendi yanıma çekecekken onlar beni kendi yanlarına çektiler. Ve kendimi “arkadaşım şu doktorun numarasını bana da versen de ben de bir gözüksem” derken buluverdim. Yani sonuçta bende beğenilmek isteyen bir kadınım dimi ama?
Böylelikle bedenlerimizi seven (???) biz kadınlar ellerimize kağıt kalem alıp oramızı mı düzelttirsek, buramızı mı botokslatsak derken bulduk kendimizi. Ah şu gazetelerdeki fotoshop’lu görüntülerin gözü kör olsun. Bizi ne halleri soktu…
Üstelik eskiden sadece kadınlara ait olan bu kendini beğendirme ve mükemmel gözükme telaşı yavaş yavaş erkekleri de girdabına çekmeye başladı. Yani anlayacağınız artık hiçbirimize rahat huzur yok. Kimselere kendini beğenme şansı verilmiyor. Koyuyorlar önümüze örnek modelleri “işte hedef bu böyle olacaksınız” diye gözümüze sokuyorlar. Hadi diyelim ki ben bu durumu aştım. Ya partnerim? Ya o beni beğenmeyecek korkusu? Ya yolda yürürken erkekler bana bakmayacaklar, beğenilmeyeceğim korkusu…
Eh bütün bu duygu ve düşünceler içimize iyice ekildiğine göre kadın-erkek demeden estetik operasyonların artacağı bir on yıla giriyormuşuz gibi geliyor. Siz ne dersiniz?
Not: Fotoshop’lanmadan karşıma çıkmayın sakın dermişim J
Sağlıcakla,
Elimden gelenin en iyisini yapmaktan başka hiçbir ahlaki kaygım yoktur...
Elimden gelenin en iyisini yapmaktan başka hiçbir ahlaki kaygım yoktur...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)