Yağmur bebek geldi… Hoş geldi…

Çok sevdiğim arkadaşım ikinci çocuğuna hamile kalınca hepimizi bir heyecan sardı… İlk heyecanımız cinsiyet meselesiydi… İlk çocuk erkek olduğu için sağlıklı olsun da bu da kız olsun tercihimiz vardı… Cinsiyetin kız olduğunu duyunca bu sefer sıra ismi ne olsun acaba heyecanına bıraktı… Sağ olsunlar bana da fikrimi sordular… Ben Çağla dedim, Damla dedim… Olabilir dediler… Fakat kararı büyük ağbi Hasan’a (8 yaşında) bırakmak istediler…

Hasan nerden duydu bilinmez Yağmur olacak dedi bitti… Bütün şirinliğimizi kullanarak başka isimler önersek de ben size Yağmur olacak demedim mi diyerek bizleri geri püskürtmeyi başardı… Eee sayılı gün çabuk geçer derler… Geçti… Yağmur bebek aramıza katıldı…

Tebrik etmek için onları aradığımda annemiz bebişini emzirdiğinden rahatsız etmek istemedim. Babayla konuşayım dedim… İtiraf ediyorum ki bu konuşmada çok duygulandım… Bir annenin çocuğuyla ilgili söyleyebileceği her türlü duygusal cümleye hazırdım… Ama bir babanınkine hazır değilmişim…

Onları görmek için işten eve nasıl döneceğimi bilmiyorum diyordu çiçeği burnunda babamız… Dünya bir yana… Onlar bir yana diyordu… Memlekette ne olmuş, dünyada ne olmuş, gündem neymiş bilmez oldum dedi… Varsa yoksa Yağmur dedi…

Benim için gündem Yağmur doydu mu, yeteri kadar yedi mi, sıcak aldı mı, canını acıtmadan tutmayı becere biliyor muyumdan ibaret dedi… İşte bu sözler kalbime işledi… Bir de telefonu kapatırken bir cümle daha ekledi ki… İşte bittiğim an o andır… Hasan Yağmur’u kucağına aldığında eşimin ikisine bakarken gözlerinden akan şefkati gördüm ya bu manzaradan dahası olmaz dedi… İşte o aile tablosu gözümün önüne geldi… Gözümden bir damla yaşa aktı… Baba sevgiyle karısına bakıyor… Karısı şefkatle çocuklarına bakıyor… Hasan merakla Yağmuru kucaklamış… Yağmur her şeyden habersiz mutlu mesut uyuyor… Eee ne diyeyim Allah bu tabloyu daim etsin…

Haftaya kısmetse onları görmeye gidicem… Yağmur’a pembiş bir tulum aldım… Ama Hasan’a da bir şey almak lazım… İkisine de eşit davranmak istiyorum… 8 yaşındaki erkek çocuğa ne alsam bilemedim… Dün oyuncakçı gezdim… Kafamda bir şeyler belirledim… Büyük bir taşın içine dinozoru koymuşlar… Küçük kazma kürekle taşı kırıp içinden dinozoru çıkarıyorsun… Valla bana ilginç geldi… Utanmasam kendime de alıcam… Ama kararımı daha vermedim… Bakalım…

Ne ilginç di mi hepimiz hayata böyle geliyoruz… Böyle üstümüze titrenerek büyütülüyoruz…
Anne babalar kendilerince en doğrusunu yapıyorlar bizler için… Sonrasında ise kendi doğrularımızı bulmak için ne kadar uğraşıyoruz…

Neyse öncelikle Yağmur’un yolu bahtı şansı açık olsun… Sonrada diğer tüm çocuklar ve biz büyüklerin yolu bahtı şansı açık olsun diyorum…

Sağlıcakla,