Bazen loş ve boş bir odada yere bağdaş kurup oturuyorum... Televizyon yok, telefon yok... Sadece ben varım... Gözlerimi kapatıyorum ve sessizliği dinliyorum... Orada öyle ne kadar duruyorum bilmem... Ama her seferinde rahatlayıp, gevşemiş olarak çıkıyorum odadan...
Bazen kabul etmek istemediğim bir yönümle barışıyorum, bazen kızgın olduğum bir insanın da elinden gelenin en iyisini yaptığını kendime hatırlatıyorum...
Bazen çiçeklerin üstünde , bazen dere kenarında olduğumu hayal ediyorum... Size de böyle sessiz bir mekanda , ya da daha iyisi doğada vakit geçirmenizi öneririm... Hem kendinizi yeniliyorsunuz, hem de içinizdeki yaşama gücününün kuvvetini farkediyorsunuz...
Sağlıcakla,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder