Mevlânâ Celaleddin-i Rumi kendi ölümüne rabbine duyduğu aşktan dolayı sevgiliye kavuşma yani düğün olarak tanımlamasıyla bir tür kutlamaya dönüşen gün. Her fırsatta ölümün bir son olmadığını dile getiriyorum.Ve biz üzüldüğümüzde gidenin arkasından, aslında kendimize ağlıyoruz. Gideni bilmiyoruz. Ölmekten korkmamızın en önemli sebebi, nefes alırken istediğimiz hayatı yaşayamadan ...bitirmek ömrü. Bugün belki de son gün. Nasıl yaşıyorsun? Doğumumuzda göbek bağımızın kesilmesi de bir ölüm. Bak ne güzel anlatış bu gidişi Mevlana...
Öldüğüm gün tabutum götürülürken, bende bu dünya derdi var sanma... Benim için ağlama, yazık, vah vah deme; Şeytanın tuzağına düşersen, o zaman eyvah demenin sırasıdır, Cenâzemi gördüğün zaman firâk, ayrılık deme, Benim kavuşmam, buluşmam işte o zamandır, Beni toprağa verdikleri zaman, elvedâ elvedâ demeye kalkışma, Mezar, cennet topluluğunun perdesidir. Batmayı gördün değil mi? Doğmayı da seyret, güneşle aya gurûbdan hiç ziyân gelir mi? Hangi tohum yere ekildi de bitmedi? Ne diye insan tohumunda şüpheye düşüyorsun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder