Geçen gün annemle telefonda konuşuyoruz. Her zaman olduğu gibi bir sürü nasihat sıralayıverdi. Yok cereyanda kalma, yok terliyken soğuk su içme, yok şu yok bu. O sırada birden şimşek gibi bir düşünce kafamda beliriverdi. “Yaa aslında annem bana bunları söyleyeceğine, keşke ruhuna değer ve önem vermeyen arkadaşlarla görüşme hatta erkeklerle hiç görüşme deseydi” diye düşündüm…Sonra birbirimize söylediğimiz cümlelere dikkat etmeye başladım: Arabayı hızlı kullanma, ilaçlarını vaktinde al, saçını kestir, pembe ayakkabı al gibi sözler kafamda uçuşuverdi ve birden hepsi anlamını kaybetti.
Ya asıl önemli olan bizim ruhlarımız değil mi? Bizim ruhumuzu incitmeyecek arkadaşlıklar, sevgililer değil mi? Önemli olan ruhumuza huzur vermek değil mi? Niye kimse bundan bahsetmiyor? Niye annem bana aman kızım ruhuna değer veren bir adam bul demiyor?
Herkes takmış arabası var mı, işi var mı, evi var mı, saçı var mı, fit mi, yakışıklı mı gibi etiketlere, dış görünüşlere kimse sormuyor senin ruhunu korur mu, kollar mı, geliştirir mi diye?
Arkadaşlıklarda da önemli olan bu değil mi? Ruhumu geliştiren, sevgi veren, hoşgörü gösteren insanlarla birlikte olmak önemli değil mi?
Ne yapayım son modaya göre giyinip giyinmediğini, ya da son modaya uygun yerlere gidip gitmediğini. Ben ruhuma olan etkisine bakarım.
Son zamanlarda tüm kararlarımı ruhuma bıraktım artık. Onun istediği yerleri gezip, istediği yemekleri yiyorum, onun istediği insanlarla iletişime geçiyorum. Ruhum beslensin, ruhum koruyup kollansın, ruhum el üstünde tutulsun istiyorum.
“Anne artık dondurma yeme boğazın ağrır diyeceğine, bu adam ruhunu incitir dikkat et” demeni istiyorum. Ivır zıvırlara takılmaktan vazgeçip esas önemli olan şeye odaklanmanı istiyorum.
Hepimizin karşısına da ruhumuzu koruyup kollayacak arkadaşlar ve sevgililer çıkmasını diliyorum. Ve hepinizin ruhunu sevgiyle selamlıyorum. Hindistan’da bu anlama gelen çok güzel bir mantra var. Onu söyleyerek yazımı kapatıyorum: “OM MANE PADME HUM… OM MANE PADME HUM… OM MANE PADME HUM…”
Sağlıcakla,
Önemli olan şu dünyada da ruhumuzu doyurmak degil mi? Karnımız açıkırsa ne kadar zengin olursak olalım yemek yedigimiz masada 15 ceşit olsun hepsinden bir dilim almaya kalkmadan karnımızı doydugunu goruruz ve kalkarız bize bizim ruhumuzu mutlu huzurlu kılacak bir sevgili anlayışlı hoşgörülü tebessümlü baktugında ask ile konustugunda ruhumuzu dinlendirecek baktıgında gözleri bizi gidemedigimiz yerlere götürecek kısacası bizi anlayacak biri onun beni benim sevdigim kadar cok sevmeside önemli degil çünkü benim sevdigim kadar o da beni severse benim onun mutlu etmek için neler yaptıgımı fark etmez .Yazıldıgı gibi ne iş yapıyor sen doktorsun o senin dalından degil o az maaş alıyor ingilizce bilmiyor böyle sacma seylerle insanların mutluluklarıyla oynuyorlar ve bircok insan ayrılıyor toplum baskısı agır basıyor sonra aynı daldan olan zengin biriyle tanısıyorlar evleniyorlar toplum diyor ki cok yakıstınız bak aynı mecradasınız iyi kaznıyorsunuz zenginsiniz velhasıl cok sey kazançlı oluyor bakıldıgı zaman toplumda sonunda kacınılmaz son kadın veya erkek uzun surmeden aldatmalar baslıyor cünkü ruhunu seven erkek yada kadın degiller bunlar sadece toplum yakıstırmasıyla beraber olan insanlardı sonuç ayrılık .Hayata tek gelindigi gibi tek ölünür fakat eş seçiminde sizi sizden daha cok seven saygı gösteren mutlu eden ruhunuzu okşayan insanı bulduysanız toplum size bırakmayın Mücadele edin sevginiz için ve kazanın
YanıtlaSil