Anladım ki ben tüm renkleri seviyorum.

Çok küçükken bana; "en çok hangi rengi seversin?" diye sorduklarında "sarı" derdim "en çok sarı rengi seviyorum". Yıllar yılı hep seçeneğim "sarı" oldu, öyle ya madem sarı rengi seviyorum ve özelleştiriyorum, ayrıştırıyorum diğerlerinde...n sarı rengi sevdiğimin pekiştirici kanıtları olmalıydı ve bunu herkese bir t-shirt rengi seçimiyle göstermeliydim ve yahut bir çanta, bir toka, herhangi bir nesne ile...

Ancak büyüdükçe fark ettim ki kalıp bir şekilde özellikle ve en çok bir şeyi, bir rengi, bir düşünceyi, bir inancı benimsetme doğrultusunda soruyor insanlar bana en çok "anneni mi babanı mı seviyorsun?", "en sevdiğin renk nedir?", "en ama en sevdiğin yemek nedir?" diye ve kendileri gibi bir kalıba sığdırmaya çalışıyorlar beni de.

Ve ben fark ettim ki bir kıyas yapmak istemiyorum ben her şeyden biraz ya da çokça seviyorum, her şeyin tadına varmak istiyorum, kıyas yapmadan, ayrım yapmadan, tanıyarak, görerek, öğrenerek, bilerek, bilincinde ve farkında olarak...

Ve fark ettim ki ben sadece sarıyı değil yeşil rengi de seviyorum, ve turuncuyu... Ve maviyi... Ve geri kalan tüm renkleri... Anladım ki ben tüm renkleri seviyorum.

Alıntı...