Aşkın ilk heyecanı geçtikten sonra insanı süründürmesinin nedeni budur. Herkes ilişkide daima kendi dengini bulur.Duygusal olgunluk yaşımız ne ise aynı yaşta aşk oyunu oynayan arkadaşı hayatımıza çekeriz.Bebekler bebeklerle,çocuklar çocuklarla,yetişkinler yetişkinlerle birlikte olmayı seçer...Sekiz yaşındaki çocuk yirmi yaşındaki bir kişiye duyduğu hayranlığı aşk sanabilir.Mesela benim çocuklarım biri yedi biri dokuz yaşındayken ,ikisi de on beş yaşındaki bebek bakıcısı kıza âşıktı.Hep bu genç kızın kendilerine bakmasını istiyor,onun geleceği saatleri iple çekiyorlardı.
Ama yirmi yaşındaki biri sekiz yaşındaki çocuğa âşık olmaz.Bunun olmayacağını bilir.Olgun bir birey,partnerinin çocuk bakıcısı olmayı seçmez.O eşitlik ve özgürlüğe dayanan bir ilişki ister.
Sevgi insanı olgunlaştırır.İçimizdeki sevgi ifade bulduğu ölçüde olgunlaşırız ve ışığımızı yayarız. Sevgi verir,sevgi çoğaltır,ve sevgi özgürleştirir.Doğası budur.olgun ilişkide iki insan da birbirinden almaya değil birbirine ne vereceğine odaklıdır.Vermekten müthiş doyum hisseder.İki taraf da kendisini eskisinden daha özgür hisseder.Sevginin özgürleştirici gücüdür bu.
Sevginin ancak özgürlük ortamında gelişimini sürdüreceğini bilir olgun sevgi. Özgürlüğü kısıtlayan,yok eden sevgi değildir.Aşktır,tutkudur,alışkanlıktır,karşılıklı gizli çıkar ilişkisidir ama sevgi değildir. Özümüz özgürdür,özümüz sevgidir.
Olgun insan sevgi eksikliğini başkası ile değil,içindeki sevgiyi ortaya çıkararak tamamlayan,kendisini bütün haline getiren insandır.
İki bütün insanın birlikteliği; İki tarafı da zenginleştirir. İki tarafı da çoğaltır. İki tarafı da daha özgür ve aynı zamanda birbirlerine bağlı kılar; bağımlı değil. İki taraf ta bireydir; tek başına olma zamanları kendi yaratıcılıklarını ifade etme,üretken olma zamanıdır.
Tek başına olmaktan da birlikte olmaktan da keyif alınır. Hem birey hem bir olmanın ne anlama geldiğini ancak sevgi bilir. Nil Gü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder