"Doğduğumuzda mükemmel biçimde programlanmış bulunuyorduk. Peki sonra ne oldu?
Bize rekabet, mücadele, hastalık, kısıtlı kaynaklar, sınırlılık, suç, kötülük, ölüm, kıtlık ve kayıp gibi düşünceler düşünmemiz öğretilmişti.
Biz bunları düşünmeye ve böylece bunları bilmeye başladık.
Bize derecelerin, ünvanların, yeterince iyi olmanın, paranın ve işleri doğru şekilde yapmanın sevgiden daha önemli olduğu öğretildi
. Bize diğer insanlardan ayrı olduğumuz, rekabet etmemiz gerektiği, olduğumuz halimizle yeterince iyi olmadığımız öğretildi. Hani sanki buraya gelir gelmez uyku hapı yutturulmuş gibiyiz.
Oysa sevgi doğuştan bizde olandır. Korkuyu ise burada öğrendik. Ruhsal yolculuk aslında korkunun terk edilmesi ve sevginin yeniden gönlümüze kabul edilmesidir.
Sevginin farkında olmak, kendimizde ve başkalarında sevgiyi deneyimlemek hayatın anlamıdır."
MW
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder