Kendinizi tatlılıkla ifade edebilmek için çalışmalısınız…

 

Geçen gün bir arkadaşımla konuşuyordum. O adımı atarsa sevdiği kişileri üzmekten korktuğunu söyledi. Onlar üzülünce de o üzülüyormuş.

Psikolog Marshall Rosenberg diyor ki: Bize iyi çocuk, iyi anne ve baba olmak öğretildi. Eğer bu iyi şeylerden biri olacaksak, o zaman depresyonda olmaya da alışmamız lazım. Depresyon "iyi" olmanın ödülüdür.

"İyi" olmak için "Aman üzmeyeyim, kırmayayım, aman tatsızlık çıkmasın" derken duygularını içinde hapseden ve bu yüzden de hem duygusal hem de fiziksel olarak şişen birçok insan tanıyorum. İyi insan olmak için kendini feda ediyor. Bunu yaptıkça da kendinden kopuyor. Gerçek olanı unutup sahte olana alışıyor.

Başkalarını üzemezsiniz. Onlar üzülmeyi seçmediği sürece onları üzmeniz imkansız. Sizin içinizde olup biten bir şeyden de başkası sorumlu olamaz. Artık hissettiklerinizin sorumluluğunu alma zamanı. İyi çocuk olmaktan vazgeçip kendiMiz olma zamanı! (Mı ?)

Hissettiklerinizle tanışmak, kendinizle yeniden bağlantıya geçmek, kendinizi tatlılıkla ifade edebilmek için çalışmalısınız…

Tabi burada patavatsızlıktan, bile bile kırıcı olmaktan bahsetmiyoruz… Ama artık kendimizi, hissettiklerimizi ve isteklerimizi
de yumuşakça ortaya koymayı öğrenmeliyiz