- Bekarsanız; evlenmek, çoluk çocuğa karışmak kutsal bir emir sanki size… Ödülü ise düzenli bir yaşam, ''düzgün'' bir eştir... Çocuk olmasa başa çıkılmaz bir dert… Olsa gönüllü kölelik…- Evliyseniz; özgür olmak, hesap vermemek, dırdır çekmemek hayallerinizi süsler... Bu duyguların asıl adı, sorumluluktan kaçmak hatta çapkınlıktır… Neyse bu konu çetrefilli, yandan geçelim.
- İşsizseniz; İş bulup çalışmak yaşamdaki tek amacınız olur… Kimseye muhtaç olmayacak bir gelir, işe yarama duygusu, toplumsal bir statü için çalışıyor olmak gerektiğine inanırsınız ve o güzelim anları kendinize zehir edersiniz… Siz etmeseniz başkaları zehir eder… Neye yarar toplumsal statü ve işe yarama duygusu hala anlamadım…
- Çalışıyorsanız; bir saatlik işten kaçış bile kutsaldır... Hafta sonları, yıllık izin hatta çalışmadığını bir gün bile kıymetlidir… Kısacası çalıştığınız saatler yaşamadığınız, yaşadığınız saatler çalışmadığınız saatlerdir...
‘’İşte ben buyum'' diyemeden göçüp gitmek galiba insanın kaderi… Nereye varsan, neye ulaşsan, hangi düşüne kavuşsan, yeni yollar seriliveriyor önüne...
Çalışıyorum şu an ve bu güzelim saatte…önümdeki bilgisayarı camdan aşağı atmayı ve evrakları yırtmayı arzulayan düşüncelerime ''çüş'' diyorum
Kaynak: Kuyucak/Milliyet Blog...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder