“Dünyada bir tek insana inanmıştım. O kadar inanmıştım ki, bunda aldanmış olmak, bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. Ona kızgın değildim. Ona kızmama, darılmama, onun aleyhinde düşünmeme imkân olmadığını hissediyordum. Ama bir kere kırılmıştım. Hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.”Sabahattin Ali.
Gerçekten böyle değilmidir? Bazen tek bir insana karşı duyduğumuz kızgınlık ve kırgınlığın hıncını tüm insanlardan çıkarmaya çalışırız... Ne yazık...
Anette
Bazen tek Bir insana o kadar anlam yükleriz, hayatı O kişiyle o kadar özdeşleştiririz ki; tüm duygulanım ve davranımlarımız O kişi ile ilişkimiz bağlamında gerçekleşir.
YanıtlaSilBazen de kendimizi Bir Tek insanın huzurunda eritiriz. Bu durumda Newton'un "etki~tepki yasası" geçersiz kalır ve O Bir kişinin bize karşı duygu ve davranımları, kaynağında karşılık görmeden bizim üzerimizden insanlığın geri kalanına akar. Bu duygu ve davranımlara insanlığın vereceği tepkiler ise zaten erimiş olan benlikten geçerek, düzensizliğini artıracak şekilde tüm evrene yayılır.
mERHABALAR
YanıtlaSilsİZ KİMSİNİZ ACABA?
bÖYLE HER GÖNDERİME BEĞEN YAPMANIZ BENİ ÇOK RAHATSIZ EDİYOR... İSMİNİ SAKLAYARAK BLOĞUMA MUSALLAT OLAN BİR DEĞİLSİNİZDİR UMARIM...
Merhaba.
YanıtlaSilKusura bakmayın, malum sebeplerle prensip olarak internet ortamında karşılaştığım kişilerle tanışmamayı tercih ediyorum.
Keşke her gönderinizi "bEĞEN YAPMA"ya değer bulsaydım da "çok rahatsız" olsaydınız. Maalesef bu kadar beğenmek bile fazla geldi.
Esenlikler dilerim, hoşça kalın..