Bu yazıyı kitabı/filmi okumamış-seyretmemişler okuyabilir...(Bunu neden mi yazdım...Hemen anlatayım. Gitmek istediğim filmin eleştirisini okurken baktım adam filmin sonuna yazmış ben gazete elimde şöyle kalakaldım. Filme de gitmedim. Bir daha film eleştirisi de okumadım. O yüzdenşu an buna çok dikkat ediyorum)
Ye... Dua et... Sev... kitabını aldım. On gündür okuyorum. Daha doğrusu okumaya çalışıyorum. Günlük işlerden, şundan bundan eğer zaman kalırsa kitabı elime alıyorum. Kitaptan memnunum. Hatta kitabın kahramanıyla bazen paralel duygu ve düşüncelere girdiğim bile oluyor. Kitabı okurken filmi vizyona girdi. İlk kararım kitabı bitiririm sonra da filme giderim şeklindeydi. Fakat kitap planladığım kadar hızlı gitmediği için kitabın tam yarısında filme gittim.
Aslında çok ilginç bir deneyim oldu. Kitabın tam yarısına kadar okumuştum. Bu da demek oluyor ki ilk yarıyı tamamen biliyorum. Gerçekten de öyle. Fakat filmin ilk yarısı benim için büyük bir hayal kırıklığı oluyor. Eeee çok hızlı geçmişler. Burada duygu yoğunluğunu verememişler. Yok yok olmamış . Ben bunun hayalini böyle kurmamıştım. Ama bunlar kitapta yoktu. Hoşluk katmak için eklemişler diye düşünüyorum. Benim anlatmayı tercih edeceğim bir sürü bölüm de atlanmış diyorum.Tamamen memnuniyetsiz bir şekilde ilk perdeyi kapatıyorum.
Ardından ikinci perde başlıyor. Sanki başka bir filme geldim. Herşey yavaşlamış, detaylar güzelleşmiş. Duygusallaşıyorum. Ne eksik, ne fazla diye kafamı yormuyorum. Büyük bir keyifle ikinci yarıyı seyrediyorum.
Sonra da kitap mı ? film mi? ikilemi mi sorgulamaya başlıyorum
Buyrun düşünce zincirime...
Kitapta duygular daha yoğun, olaylar daha detaylı işleniyor. Benim hayalgücüme de yer kalıyor. On günde kitabı anca yarılamışım. Emek vermek gerekiyor. Vakit alıyor.
Film tabi ki zahmetsiz.İki saatte patlamış mısır eşliğinde, kitabın özetini görüyorsunuz. Hoşça da vakit geçirmiş oluyorsunuz, kitabın ana fikrini de alıyorsunuz.
Ama şöyle bir nokta var filmin sonundaki sahneyi daha iyi algılayabilmeniz için kitabı okumuş olmak gerekiyor. Kitapta anlatılan bazı nüanslar filme yedirilememiş.
Neyse benden bu kadar... Kitabı okuyun derim...
Not: Hepimize kendi dengemizi bulduğumuz günler dilerim.
Sağlıcakla,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder