soğuktan donmakla, batan okların acısı arasında yaşadıkları ikilem, aralarındaki mesafe iki sıkıntıya da tahammül edebilecekleri bir seviyeye ulaşıncaya dek sürdü."

Soğuk bir kış günü, çok sayıda kirpi, donmamak için birbirine bir hayli yaklaştılar.

biraz sonra, oklarını fark edip ayrıldılar.

üşüyünce, birbirlerine tekrar yaklaştılar.

oklar rahatsız edince yine uzaklaştılar.

soğuktan donmakla, batan okların acısı arasında yaşadıkları ikilem, aralarındaki mesafe iki sıkıntıya da tahammül edebilecekleri bir seviyeye ulaşıncaya dek sürdü."

schopenhauer